Kirby en de Vergeten Wereld is om op te eten

Dat ontwikkelaar HAL Laboratory het in al die jaren vaak behoorlijk veilig heeft gespeeld met Kirby, is een understatement. Vrijwel alle games in de hoofdreeks bevatten dezelfde (simpele) opzet van een tweedimensionale wereld waarin spelers zich vrij eenvoudig een weg banen door schattige vijanden in verschillende levels. Zeker na de haast geruisloze release van Kirby Star Allies in 2018 werd het hoog tijd voor verandering. Na jarenlang gebonden te zijn geweest aan eenvoudige, tweedimensionale platformactie, kunnen we in Kirby en de Vergeten Wereld eindelijk eens vrij in drie dimensies bewegen. Oh, en dat onze vriendelijke roze blob zich plots in een post-apocalyptische wereld begeeft is ook wel opvallend.

Alleseter

Direct na een recentelijk getoonde trailer was er veel te doen rondom Kirby en de Vergeten Wereld. Deels doordat er een grootschalige Kirby-game onderweg is naar de Switch, maar vooral doordat we moesten toekijken hoe Kirby een volledige auto door de slokdarm liet glijden. Na een paar uur spelen kijk je er niet meer van op: verkoopautomaten, verkeerskegels en zelfs complete trappen: je kunt het zo gek niet bedenken of Kirby heeft er trek in.

Ieder doorgeslikt object brengt een unieke vaardigheid met zich mee. Zo kun je gemarkeerde stukken grond openbreken door er op te springen als verkeerskegel en kun je onbereikbare plekken verkennen door jezelf tot trap te eten. En ja, dat speelt net zo komisch als dat het eruit ziet - mede doordat de besturing van bepaalde mondvol-vormen wat knullig aanvoelt.

Het doel van de game is om alle Waddle Dees te bevrijden uit de klauwen van een schurk waarvan we diens identiteit nog even geheim houden. De spelopzet is verder weinig verrassend. Zo beschikken spelers over een centrale spelwereld waarin zij door middel van een Warp Star kunnen rondzweven om verschillende werelden en levels te selecteren. Per level zijn er een aantal Waddle Dees te bevrijden en dat doe je door de levels goed door te speuren en verschillende missies te voltooien. Zo kan het zijn dat je een geheime weg moet vinden, of dat je een viertal bloemen tot bloei moet brengen. Dan zijn er nog een aantal minigames die beroep doen op één en dezelfde mondvol-vaardigheid. Vaak hangt hier een time trial aan vast. De game kan daarnaast op twee verschillende niveaus worden gespeeld: makkelijk en moeilijk(er). 

Zij aan zij

Een post-apocalyptische spelwereld komt past echt goed tot uiting als de protagonist er niet alleen voor staat. Kijk maar naar The Last of Us, Wall-E, I Am Legend en elke andere film of game met een vergelijkbaar thema. Dat maakt het extra fijn dat de co-op van Kirby en de Vergeten Wereld als volwaardig beschouwd kan worden. Je kunt samen met een andere spelen aan je zijde de complete spelwereld verkennen, al kun je als tweede speler geen levenloze objecten of vijanden opslikken - dat is nou eenmaal iets wat alleen Kirby kan. Dat is helemaal geen probleem, want het is hilarisch om mee te liften op Trapkirby of Autokirby. Dat biedt de tweede speler overigens ook meer gelegenheid om wat meer te genieten van het wereldje dat HAL Laboratory heeft neergezet, want die ziet er alles behalve lelijk uit.

De game lijkt tot dusver prima te lopen, zowel in handheld- als dockmodus. Daarnaast zorgt het zachte kleurenpalet ervoor dat de ruwe randjes van de textures wat minder opvallen. Wel zakt de framerate soms in wanneer je in een moordtempo over het speelveld raast als Autokirby. Daarnaast kan de besturing van Kirby’s verschillende vormen wat klungelig aanvoelen, wat de platformactie op den duur in de weg kan zitten. Vooralsnog komt het vooral grappig over, maar laten we hopen dat dit op lange termijn geen frustraties oproept. 

Glimlach gegarandeerd

Gemiddels genomen ziet het er goed uit voor Kirby en de Vergeten Wereld. De sfeer zit er lekker in, de wereld oogt fraai en de gameplay is vermakelijk. Het spel moet verderop wel erg de mist in gaan om echt teleur te stellen, al zetten we nog onze vraagtekens bij de wat klungelige besturing van sommige Kirby-transformaties en de soms wat haperende framerate. Maar de keuze om Kirby in drie dimensies rond te laten lopen in plaats van de gebruikelijke 2D-avonturen lijkt de juiste te zijn geweest: ondanks dat de opzet niet heel vernieuwend is, voelt Kirby en de Vergeten Wereld bij wijlen verfrissend aan.