Assassin’s Creed Shadows stal de show bij Ubisoft Forward

Eerder schreef ik al hoe een AC-game in Japan een droom is die uitkomt. Jarenlang heb ik zitten fantaseren over deze setting. Niet dat ik brieven naar Ubisoft heb gestuurd, maar ik was zeker niet de enige die deze franchise graag naar Japan zag gaan. Dit jaar mogen we dan eindelijk aan de slag met het eindresultaat. Gaat het de hype van al die mensen die hier op hebben zitten wachten waarmaken?

Fukuchiyama in bloei

De gameplaydemonstratie begint met één van de twee hoofdpersonages, Yasuke, die te paard vanuit een bos het stadje Fukuchiyama bereikt. Het uitzicht dat ons verwelkomt is ronduit prachtig. Ook tijdens de Gamezomer-livestream vielen we allemaal van onze stoel. Het moge duidelijk zijn dat Shadows meer nog dan Ghost of Tsushima de spelwereld tot leven brengt. De velden staan vol met boeren die zowaar aan het werk zijn, dorpsbewoners vullen de knusse straten van Fukuchiyama en de lokale kersenbloesems staan in volle bloei en bedekken de modderige grond met mooie wit-roze blaadjes. Het is lente tijdens deze gameplayvertoning en daardoor zien we dus de bekende Sakura.

Assassin’s Creed Shadows heeft een robuust seizoenensysteem waarmee de wereld van de game compleet van uiterlijk kan veranderen. In de lente zien we dus kersenbloesems en zie je mensen op het veld aan het werk, maar in de winter kan dat drastisch veranderen. Er ligt dan sneeuw en vijvers zijn bevroren, waardoor je er op kan lopen. Dit levert in feite vier verschillende ‘skins’ van de spelwereld op, waardoor je vier keer opnieuw versteld gaat staan van het veelbelovende Japan.

Niet zo assassin

Waar ik als fan nog steeds aan moet wennen, is dat Assassin’s Creed niet alleen meer om sluipen draait. Oké, we maken sinds het eerste deel al complete pelotons aan vijanden met de grond gelijk, maar in Valhalla werd dat zo’n beetje de halve invulling van het spel. In Shadows worden de fysieke knokpartijen in de vorm van het speelbare personage Yasuke gegoten. Het mag geen geheim heten dat hij met zijn armor-set ontzettend badass oogt. Het is een absolute unit van een man. Geen wonder dat de mensen op straat schrikken van zo'n postuur, een stapje aan de kant zetten en zelfs voor hem buigen. Onder al die coolheid zit echter duidelijk een man met gevoelens verscholen, want voor een Akita-hond stopt Yasuke wel even om een aai uit te delen. Akita’s zijn mijn favoriete honden, dus ik begin het idee te krijgen dat Ubisoft deze game voor mij persoonlijk maakt - en het werkt.

Een inwoner vertelt Yasuke over hoe de plaatselijke boosdoeners het leven onveilig maken in Fukuchiyama, en hij gaat direct op onderzoek uit. Onderweg komt Yasuke veel corruptie tegen, maar hij besluit vooralsnog niet in te grijpen. Het lijkt er op dat er veel willekeurige ‘world events’ zullen zijn. Daar wordt in deze korte gameplaysessie gezien de gelimiteerde tijd die beschikbaar is niet te lang bij stilgestaan. We komen wat handlangers tegen en de combat begint. Yasuke tovert een knots van een jewelste van z’n rug en mept een vijand tegen een bak fruit aan. De bak breekt en de straat is nu een mix van kersenbloesem en fruitstukken. Zoveel interactie met de spelwereld is eigenlijk vrij nieuw voor de franchise en daar zien we later gedurende de gameplaybeelden meer van.

De combat leunt vooral op parries, flinke stoten en opvallend genoeg veel één-op-één-combat. De vijanden wachten rustig af tot het gezicht van hun maat verbrijzeld is met de knots. Is dat een cultuurding, waarbij ze met respect een gevecht laten concluderen, of heeft de AI weer een stapje teruggenomen naar de tijden voor Origins, waarbij vechten iets te makkelijk waren? Het is lastig om op dit moment al een goed oordeel te kunnen vellen. Yasuke pakt z’n laatste vijand aan met een stilistische animatie en wordt daarna onderbroken door Naoe.

Shinobi? More like Shi-YES-bi

Naoe is de daadwerkelijke assassin van de game. Het voelt alsof Ubisoft ons even flink heeft lopen edgen met Yasuke, want de meeste mensen willen Shinobi-gameplay en die kregen we. Na een kort gesprek tussen de twee hoofdpersonages krijg je de keuze om de Yasuke-aanpak of de Naoe-aanpak te doen, oftewel: stealth versus combat. De vogel die alvast de situatie die voor je ligt kan spotten lijkt na vier AC-games wel verdwenen. We kunnen dus niet meer een volledig kamp markeren door er overheen te vliegen. Ik ga het missen, maar de klassieke droom die we weer terugkrijgen is natuurlijk veel beter. Naoe heeft een mooi touwtje waarmee ze a la Spider-Man via een boom een luchtaanval doet op een nietsvermoedende wachter. Heerlijk.

Vervolgens zien we allerlei sneaky trucjes. Zo kunnen we voor het eerst liggend kruipen, lampjes uitdoen om het donker te maken en vrouwen bij hun staart een kamer in trekken om ze vervolgens uit te schakelen. Dat touwtje waarmee Naoe in een Spider-Man verandert, gebruikt ze voor meer dingen. Zo raakt ze er een vijand mee en trekt ze zichzelf naar hem toe, een soort mini dash. Niet veel later klimt ze soepel de muren op en verlengt ze haar klimtocht door de haak als klimtouw te gebruiken. Op het dak krijgen we te zien hoe dichtbebouwd Fukuchiyama Castle is. Een complete speeltuin aan daken ligt voor ons, iets wat in bijvoorbeeld Valhalla ontzettend miste. Als rasechte klimaap word ik hier helemaal blij van.

Wat ook opvalt is dat we in elk gebouw kunnen lopen, deuren kunnen sluiten en zelfs het plafond kunnen kussen door met ons touwtje naar boven te klimmen. Het sluipen ziet er grandioos uit en oogt sinds lange tijd weer als échte Assassin’s Creed-gameplay. Wanneer Naoe in een vijver kruipt roepen we tijdens de livestream allemaal maar één ding: rietje! En ja hoor, na een aantal seconden heeft ze lucht nodig en pakt ze het rietje erbij om te ademen.

Maar wat nou als je gesnapt wordt, wat voor gameplay kunnen we dan verwachten? Nou, Naoe deelt rake klappen uit met haar gekke touwtje. Ze swingt er flink mee in het rond en richt schade aan bij meerdere vijanden tegelijk terwijl ze naar achteren worden geduwd. De bamboe in de omgeving krijgt ook wat klappen en wordt doormidden gehakt. Het is weer dezelfde wereldinteractie als met het krat fruit toen we nog Yasuke volgden. Ik hoop dat we dit meer gaan zien in de game, waarbij de omgeving meer dan ooit reageert op je acties, want dat is iets wat de ervaring wat mij betreft echt compleet maakt.

De droom is uitgekomen

Een halfjaar geleden schreef ik nog hoe de setting van “Red” een droom is die uitkomt. Nu de game Shadows heet en er gameplay is getoond, ben ik daar nog meer van overtuigd. Dit is precies wat ik wilde: gruwelijk vette stealth-gameplay en soepele parkour in een prachtig ogend Japan. De verschillende seizoenen, de prachtige natuur en de bruisende stadjes: het spreekt mij allemaal aan. Naoe ziet eruit als een fantastische assassin, maar Yasuke heeft mij vooralsnog niet overtuigd.

Valhalla had al teveel ruige combat, wat haaks stond op de franchise. Het doet me dan ook goed om te zien dat je bij missies in Shadows kan kiezen voor welke aanpak je gaat, want ik ben zeker niet van plan om Yasuke in te zetten als het niet moet. Doe mij maar lekker dat rondsluipen in de schaduwen, over daken lopen, kunai gooien en het gebied verlaten zonder dat iemand wat gezien heeft. Dat is wat mij betreft Assassin’s Creed pur sang en Shadows lijkt dat te gaan bieden, in Japan nota bene. Ubisoft, bedankt!

Assassin’s Creed Shadows is vanaf 15 november verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X en S, pc, Mac en Amazon Luna.