A Minecraft Movie filmreview - TikTok-vermaak met een Minecraft-skin

Ju-mine-ji

Al vanaf de eerste trailer wordt er door fans een vergelijking getrokken met de Jumanji-reboot, die óók draait om personages die zich plotseling in een gamewereld bevinden. Ik wilde vooroordelen achterwege laten, maar de oordelen die zich achteraf hebben gevormd, blijken te matchen met mijn verwachtingen: het is vrij letterlijk Jumanji met een Minecraft-texture pack.

Het verhaal ontploft dus bepaalds niet van originaliteit. Er worden mensen de Minecraft-wereld ingetrokken, waar een of andere heks op zoek is naar een MacGuffin om de wereld te verhullen in eeuwige duisternis. Het is een verhaal dat je al duizend keer eerder hebt gezien, in betere films - het bevat niets van de kenmerkende Minecraft-creativiteit. Er komen maar weinig taferelen voor die je als speler uit de game herkent, waardoor het soms niet eens voelt als een Minecraft-film. Het is géén goede Minecraft-verfilming, maar het is óók geen goede avonturenfilm.

De personages zijn flinterdun; Jason Momoa (Game of Thrones, Dune) speelt een geinige rol, maar alle andere personages zijn nauwelijks uitgewerkt. Het personage van Danielle Brooks (Orange is the New Black) is er eigenlijk alleen om op dingen te reageren. Dit geldt ook voor het personage van Emma Myers (Wednesday), die de hele film lang met dezelfde gestreste toon situaties van commentaar voorziet.

Vierkante ogen

De gekozen artstyle is ook bizar: een half-echte, half-geanimeerde clusterfuck die nooit écht lekker uit de verf komt. Het ontneemt de film van Minecraft-herkenbaarheid, waarschijnlijk om meer te hebben aan de star power van Jack Black en Jason Momoa. En dat terwijl de film opent met een Mojang-logo dat in een perfécte Minecraft-stijl geanimeerd is.

Het eindresultaat is een stel sterren voor een green screen, met irritant overduidelijke studiobelichting. Het acteerwerk komt vaak óók niet lekker uit de verf, waardoor het met enige regelmaat ongemakkelijk is om naar te kijken. Oh, was deze film nou maar gewoon geanimeerd!

Er is óók slecht nieuws voor de Minecraft-spelers die op een flinke dosis nostalgie rekenen. A Minecraft Movie is namelijk vooral een kinderfilm. Het is overigens niet zomaar een kinderfilm, maar eentje die flink toenadering zoekt bij de aan TikTok gekluisterde jeugd. Veel kinderfilms weten het oudere publiek alsnog te vermaken, maar dat is hier niet het geval.

Afgezien van wat lekkere momentjes, zoals de opening met Sweden van C148, komen Minecraft-spelers niet aan hun trekken. Je wordt wél voorzien van needle drops van nummers die bekend zijn van TikTok. Het is nog ongemakkelijker dan met Take On Me op de achtergrond binnenrijden in de Kong Jungle in de Mario-film. Bovendien probeert A Minecraft Movie de Mario-film na te apen door Jack Black meerdere musicalnummers te geven, die hier overigens allemaal misplaatst zijn.

Unalive

 De TikTok-sfeer gaat verder dan de muziek: er worden woorden als ‘unalive’ gebruikt in plaats van ‘kill’. Ik kon wel janken van ongemak. Alle personages zijn overdreven kleurrijk en in de dialogen met Jack Black bestaat de humor meestal uit het feit dat hij zijn tekst met gekke intonatie uitspreekt. De woorden ‘let’s Minecraft’ worden letterlijk in de film gezegd. A Minecraft Movie voelt alsof het is geschreven door volwassen mensen die memes niet begrijpen, maar die wel té graag de jeugd willen aanspreken.

Er is maar één manier waarop ik duidelijk kan maken hoe ernstig het is. Er is een kort, maar totaal misplaatst subplot met Jennifer Coolidge (The White Lotus), waarin ze na een auto-ongeluk een Villager gaat daten. Dit is nog het leukste onderdeel van de film.