Ik hoor het als ik de koelkast opendoe. Ik hoor het als ik op de fiets zit. Ik hoor het voor het slapengaan. Oh, ik hoor het vooral als ik in slaap wil vallen. Ik hoor het als ik opsta. Ik hoor het als ik ademhaal. De hele dag hoor ik dat liedje uit de trailer van Bugsnax. Ik weet dat ik niet de enige ben. Het internet barst al van de meme’s. Het Bugsnax-liedje is een waar begrip in het Slack-kanaal van de Gamer.nl-redactie. Maar waarom bestaat mijn leven opeens uit Bugsnax?
Talking ‘bout Bugsnax
Bugsnax werd tijdens de ‘PS5: The Future of Gaming’-presentatie van Sony uit de doeken gedaan. Het spel komt uit de stal van de makers van Octodad: Dadliest Catch en gaat ogenschijnlijk over het eten van insecten als snacks. Welnu, de bugs zijn daadwerkelijk de snacks. Ergo: Bugsnax. In de trailer zien we bijvoorbeeld een worm gemaakt van broodjes, een spin gemaakt van meloen en een krab van aardbei.
De soundtrack valt in het bijzonder op. Ze wordt opgevoerd door de Britse popband Kero Kero Bonito en doet in mijn optiek mee in het objectief vastgestelde rijtje met beste gamesoundtracks ooit gemaakt. Vanaf nu is het: Metal Gear Solid 2, The Last Ninja, The Last Ninja 2, een Zelda naar keuze, Monty On The Run, Battlefield 1942, een Final Fantasy om haatmail te vermijden, DOOM, NieR: Automata, Halo 2 en - jawel - Bugsnax.
Ik weet nog precies waar ik was toen ik de soundtrack van Bugsnax voor het eerste hoorde. Want dat moment staat opgeslagen op het internet.
Je ziet hierboven wanneer ‘het’ gebeurt. Je ziet exact wanneer hét plaatsvindt. Kijk maar, rechtstreeks voorafgaand aan het refrein. Net nadat collega Erik zegt ‘wtf, Ron’ en net vóórdat mijn vinger ritmisch op het blikje bier tikt. Daar, op dat moment, ontstijgt Bugsnax een persconferentie. Precies dáár verankert ‘Thinking ‘bout Bugsnax’ zich diep in onze hersenstam, om nog dagen op de meest triviale momenten opeens tevoorschijn te komen.
Is dat onlogisch? Nee, Kero Kero Bonito, de artiest, heeft een imposante staat van dienst, en dit liedje is een absolute klapper. Sterker nog: Bugsnax is wat mij betreft het enige liedje dat er nog toe doet. Er bestaat volgens mij geen andere muziek meer. Dat heb je zelf vast ook al gemerkt aan het feit dat je de hele dag ‘Thinking about Bugsnax’ zingt.
Thinking ‘bout Bugsnax
De reden is vaag, maar het gevolg is zeker: ik houd nu al onvoorwaardelijk van Bugsnax, enkel door dat kleine stukje soundtrack. En volgens mij ben ik niet de enige.
Het lijkt erop dat Bugsnax is toegetreden tot een van de vaagste begrippen binnen de game-industrie: ons collectieve gamershart. Het collectieve gamershart is natuurlijk complete onzin, maar als het gaat over liefde voor onze hobby, lijken we allemaal uit dezelfde vijver te putten. Als ik in mijn eentje vol goede moed een kroeg binnenloop waar iemand aan de bar een NieR: Automata-shirt aanheeft, weet ik waar ik wil zitten. Met die persoon kan ik praten.
Er zijn legio voorbeelden van game-momenten die hun entree hebben gemaakt in het collectie gamershart, zeker rond deze periode. Een jaar geleden verkreeg Keanu Reeves toegang tot het collectieve gamershart met zijn weergaloze E3-performance. Ook is het deze week precies tien jaar geleden dat de gehele E3-conferentie van Konami entree kreeg. Maar niet eerder was het zo onverwacht: Bugsnax presteerde het in sneltreinvaart. Bugsnax is niet meer weg te denken uit het gamershart. Letterlijk ook, helaas. Thinking ‘bout Bugsnax.
Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook:
Opmerkingen