Eigenlijk begint de DCU van voormalig Guardians of the Galaxy-regisseur James Gunn officieel al in december. De geanimeerde serie Creature Commandos komt dan uit. Stel je de Suicide Squad voor, maar dan met monsters. Het is technisch gezien onze eerste stap in het universum dat Gunn in elkaar aan het knutselen is. De grootse introductie komt daarentegen pas volgend jaar, op 11 juli 2025. Dan keert Superman - nu vertolkt door David Corenswet - terug op het witte doek. Mits dat goed gaat, verandert hij mogelijk ook het huidige klimaat rondom comicbookfilms.
De waarheid
Want laten we eerlijk zijn, superheldenfilms genieten niet meer van het elan dat ze ooit hadden. Het is heus niet dat ik alle huidige capeshit - zoals ik alles rondom superhelden liefkozend ben gaan noemen - bij voorbaat al niet meer leuk vind. Sterker nog, over het algemeen ben ik nog positiever dan velen - kom maar door met zo’n Nova-serie bijvoorbeeld. Zelfs ik moet echter toegeven dat Marvel zich niet meer op het niveau van de Infinity Saga bevindt, en het is ook maar beter dat het oorspronkelijke DCEU nu zes meter diep ligt na jarenlang dronken rondstrompelen. Hoog tijd dus dat iedereen wakker wordt geschud over hoe belangrijk en ingrijpend verhalen over mensen in spandex kunnen zijn, nadat comicbookfilms - en als gevolg het publiek - dat idee een beetje kwijt zijn geraakt. Als je het mij vraagt is daar geen betere persoon voor dan Superman.
De Man of Steel is hiervoor perfect, omdat zijn personage in de basis relatief simpel is. De beste man is een vrijwel onverwoestbare alien die is opgegroeid als een normaal mens, en altijd het beste in de mensheid ziet. Voor het publiek dat niet zo goed bekend is met Supes klinkt dat waarschijnlijk best saai. Want waar is het conflict voor iemand die ieder obstakel tot grind kan malen met zijn vuisten, zonder ook maar een druppeltje zweet? Simpel gezegd zit dat conflict ‘m in de menselijkheid. Ondanks zijn krachten zijn veel van Supermans uitdagingen van menselijke aard. Schrijver Grant Morrison zei het eigenlijk het beste: “Amerikaanse schrijvers zeggen vaak dat [Superman] te sterk is; je kunt hem geen problemen geven. Maar Superman is een metafoor. Superman heeft dezelfde problemen als wij, maar op een andere schaal. Wanneer hij de hond uitlaat, doet hij dat op een meteoriet.”
Dit is relevant, omdat het een aspect van Superman is dat niet altijd wordt meegenomen in adaptaties. Kijk maar naar de laatste solofilm rondom Superman, Man of Steel, die uitkwam in 2013 en werd geregisseerd door Zack Snyder. De film maakt van Superman een soort Jezus-achtig figuur, die alle mogelijkheden heeft om de mensheid te helpen, maar al van jongs af aan simpelweg probeert niet op te vallen. De helft van de film wordt gespendeerd aan de strijd tussen Superman en mede-Kryptonian General Zod, maar de twee rammen enkel op elkaar in. Er is weinig menselijks aan.
Supes redt geen mensen uit instortende gebouwen, al verwoest hij wel heel Metropolis. Een bekend personage in een ander daglicht neerzetten is niet per se een slecht idee, maar het heeft de reputatie van Superman behoorlijk doen kelderen. Man of Steel is praktisch de personificatie van de ‘spektakel versus verhaal’-kritieken waar superheldenfilms mee kampen, terwijl Superman juist een van de meest menselijke helden ooit is.
© -
De vrijheid
Nu is daar James Gunn, de man die we kennen van de fantastische Guardians of the Galaxy-films, The Suicide Squad –(2021) en Peacemaker. Deze films hebben iets met elkaar gemeen, namelijk dat ze allemaal draaien om moreel grijze personages, of gewoon complete slechteriken, die samenkomen en vechten voor iets goeds. Als je het mij vraagt heeft ‘ie dat in elk van zijn films ontzettend sterk overgebracht. Ieder personage heeft een menselijke kwaliteit waardoor we voor ze willen juichen, zelfs de schietgrage, pratende wasbeer - excuus, trash panda.
Daarom geloof ik dat zijn Superman-film de kern van het personage eer aan gaat doen. Gunn zorgt er doorgaans voor dat we rooten voor de buitenbeentjes en ruwere personages, dus ik heb er het volste vertrouwen in dat hij hetzelfde kan bereiken met de Man of Tomorrow. Dat vertrouwen was er al toen we voor het eerst van de film hoorden - toen nog onder de naam Superman: Legacy. Dat ging middels een video, waarin Superman werd aangekondigd met gebruik van artwork uit All-Star Superman, de reeks die werd getekend door Frank Quietly en werd geschreven door de eerder genoemde Grant Morrison.
Morrison heeft met All-Star een tijdloze versie van Superman neergezet, die voor zowel fans als nieuwelingen fantastische verhalen vertelt over het personage. Zo krijgen we bijvoorbeeld te zien hoe zijn familie op bezoek komt. Niet zoals wij dat kennen, met slappe koffie en een gebakje, want voor Supes komen zijn afstammelingen uit de 31ste eeuw langs. Oh, en ze nemen een intergalactisch monster mee. Het is in de basis nog steeds een verhaal over familie die over de vloer komt, alleen dan op een ietwat andere manier. Als James Gunn zich laat inspireren door deze comic krijgen we een versie van het personage op het witte doek te zien die voor velen beter te begrijpen is, en op een gekke wijze dichter bij de realiteit staat.
A Better Tomorrow
Ik wil nog even terugkomen op wat ik eerder al zei over spektakel versus karakter. Er is namelijk nog een comic waar James Gunn inspiratie vandaan haalt met betrekking tot de nieuwe film, namelijk Kingdom Come. In deze comic - geschreven door de briljante Mark Waid en met tekeningen van Alex Ross - zijn de bekende personages zoals Superman, Batman en Wonder Woman gestopt met het superheldenleventje. In hun plaats zijn nu een heleboel nieuwe ‘helden’ gekomen, maar om daadwerkelijk heldhaftig doen geven zij weinig. Voor de nieuwe generatie is het een spelletje dat draait om populariteit en roem. Het is dus aan de oude garde om hen te laten zien dat een held zijn meer betekent.
Nou denk ik niet dat Gunn dit concept precies overneemt, maar het juist op z’n kop gooit. De regisseur heeft al bekendgemaakt dat de Clark Kent die we in de nieuwe film gaan zien al ongeveer een jaar over de wereld vliegt. Daarbij is het ook al bevestigd dat superhelden over het algemeen niet nieuw zijn in het DCU. Ik geloof dat Superman een relatieve nieuweling gaat zijn onder deze groep, en hen heldendom gaat laten zien zoals een boerenjongen uit Kansas dat zou interpreteren: door gewoon een chille gast te zijn. Want aan het einde van de dag is dat precies wat Supes is.
Dit idee zou ook op metaniveau relevant zijn. Zoals ik eerder al aangaf, en velen van ons vast al gemerkt hebben, zijn comicbookfilms niet meer wat ze ooit waren. De hype die we voelden rond het tijdperk van Avengers Infinity War en Endgame is een beetje weggevallen. Vaak zie ik het sentiment voorbijkomen dat superheldenfilms te bang zijn om iets nieuws te proberen. De ‘oude garde’ aan helden in de nieuwe Superman-film kunnen de huidige staat van comicbookfilms representeren, en de Man of Steel is de perfecte persoon om hen, en de industrie, op te frissen. Afijn, misschien zit ik er ook wel helemaal naast.
Toch, doe jezelf een lol en lees in ieder geval All-Star Superman eens een keer. De Compact Comic-editie kost een tientje voor de volledige run en ik kan bijna garanderen dat je Superman na het lezen in een geheel ander daglicht ziet. In de tussentijd zit ik - samen met Superfan Cody - geduldig te wachten totdat The Man of Tomorrow weer op het grote scherm te zien is.
Opmerkingen