Predator: Hunting Grounds is een spannend kat-en-muisspel

Een eerste speelsessie met een vroege alfaversie op Gamescom biedt nagenoeg precies wat je van de game verwacht: een team van vier spelers wordt in de jungle gedropt en een vijfde speler kruipt in de huid van de Predator om op deze spelers te jagen. Wat dat betreft verschilt de game tot dusver weinig van spellen als Evolve, behalve dan dat er hier daadwerkelijk van de Predator-franchise gebruikt gemaakt kan worden. Als tegenargument bevat Hunting Grounds dus maar één monster om mee te spelen, in tegenstelling tot Evolve. Maar goed, het is dan ook wel dé iconische Predator.

De jager…

Het blijkt verdraait leuk om in de buitenaardse huid van het monster te kruipen. Waar de soldaten van het Fire Team op de grond een eerstepersoonsperspectief aanhouden, daar bekijk je de actie als Predator vanuit de derde persoon. Dat is wel zo handig, omdat je zo een duidelijk overzicht hebt van alle plekken waar je naartoe kunt gaan. Als Predator ren en spring je immers met het grootste gemak in bomen en van tak naar tak om zo je menselijke prooi te slim af te zijn. Alles waar je op kunt springen, heeft een rode gloed is daardoor makkelijk te onderscheiden.

Als Predator heb je natuurlijk de beschikking over een aantal high-tech foefjes, die tijdens onze speelsessie noodzakelijk blijken te zijn. Zo kun je met je cloaking device jezelf onzichtbaar maken, wat je de mogelijkheid geeft de tegenstanders van een afstandje gade te slaan of ze juist te besluipen. In combinatie met je termo-visie geeft het je een duidelijk beeld van het complete level en de positie van je tegenstanders. Pas wel op, want door deze elementen te gebruiken loopt een metertje leeg en als deze volledig op is, word je weer zichtbaar. Verder kun je met je polsmessen flink uithalen en van een afstandje de Plasmacaster gebruiken om de soldaten met ontploffingen te bestoken.

We zeggen dat al deze foefjes noodzakelijk zijn, omdat we tijdens onze speelsessie als Predator er in eerste instantie te weinig gebruik van maken. Het resultaat is dat de menselijke tegenstanders ons vrij snel in de bomen spotten en de jacht op ons geopend wordt. De soldaten komen dan ook als de winnaar uit de bus, maar in de rest van de speelsessies weet de Predator juist weer te zegevieren. Spelen als Predator vereist dus enige gewenning, in tegenstelling tot de rol als soldaat.

…en de prooi

Als soldaat de jungle van Hunting Grounds verkennen voelt namelijk veel meer aan als een willekeurige first person shooter. Hoewel het niet vereist is, werk je idealiter met je team samen om objectives te klaren. Je dringt vijandelijke kampen binnen – er lopen AI-tegenstanders rond die voor enige weerstand zorgen – hackt computersystemen en probeert je weer uit de voeten te maken (“Get to the choppa!”).

Het enige verschil met de meeste shooters is dus dat er ondertussen ook een Predator jacht op je maakt, wat de spanning aanzienlijk verhoogt. Terwijl je door de zompige jungle rondloopt, bekruipt je constant het onbehaaglijke gevoel dat je gadegeslagen wordt door de Predator. Een slimme speler die controle heeft over het buitenaardse wezen slaat dan ook precies toe wanneer je het niet verwacht, bijvoorbeeld wanneer je middenin een vuurgevecht met de AI-tegenstanders zit. Dat resulteert in een gigantische chaos waarbij spelers uit paniek niet meer samenwerken en als een malle om hun heen schieten. Net als in de film dus.

Nog lang niet af

Dit virtuele kat-en-muis-spelletje is hoogst vermakelijk, maar we moeten wel toegeven dat deze vroege versie van Hunting Grounds nog erg ruw aanvoelt. Grafisch is het spel vooralsnog niets om over naar huis te schrijven, met graphics die aan het begin van deze consolegeneratie maar net door de beugel konden gaan. Ook de AI van de computergestuurde soldaten die je tijdens je missies tegen het lijf loopt laat nog veel te wensen over. We maakten regelmatig mee dat soldaten als een kip zonder kop langs ons renden of ons niet zagen terwijl we schuin voor ze stonden. Nu ligt de nadruk natuurlijk op de spanning tussen de door spelers bestuurde soldaten en de Predator, maar een hogere intelligentie van de computergestuurde tegenstanders zou die spanning alleen maar verhogen.

Met een release ergens in 2020 heeft ontwikkelaar IllFonic echter nog geruime tijd om die ruwe elementen bij te schaven. Vooral belangrijk is dat het spannende verstoppetje spelen, gecombineerd met de chaotische actie die daarop volgt, nu al natuurlijk en plezierig aanvoelt. Als men daar genoeg variatie in speelbare maps en een coherent overkoepelend verhaal aan toevoegt, dan heeft Predator: Hunting Grounds zeker potentie om een van de betere gelicenseerde games te worden.

Predator: Hunting Grounds moet ergens in 2020 op PlayStation 4 verschijnen.

Laatste previews op Gamer.nl: