Mass Effect Legendary Edition maakt een gemankeerde klassieker weer speelbaar

Omdat de reviewcode voor de Legendary Edition pas laat binnenkwam, geven we in dit artikel een eerste indruk na vijftien uur spelen. We hebben vooral naar het eerste deel uit de serie gekeken. Volgende week hopen we een recensie met een cijfer te kunnen plaatsen.

De Mass Effect-trilogie is zonder twijfel een meesterwerk. De science fiction-reeks bevatte - zeker voor zijn tijd - ongekend veel keuzevrijheid, waarbij je beslissingen ook nog eens van de ene naar de andere game werden meegenomen. De wereld voelde groots aan, met ontelbaar veel planeten om te verkennen en buitenaardse rassen om te ontmoeten. Maar vooral het schrijfwerk maakte enorme indruk door de diepgaande dialogen met innemende en gelaagde teamgenoten, plus een schat aan achtergrondinformatie over het universum en de ingewikkelde verhoudingen tussen alle verschillende volkeren.

Een klassieker dus, en dat is in deze Legendary Edition nog steeds zo. De remaster behoudt alles wat de serie zo goed maakte, en ook in deze moderne tijd zijn bovenstaande punten nog steeds onovertroffen. In de jaren daarna zijn de games een beetje verstoft en op sommige punten ingehaald door de tijd, maar deze nieuwe uitgave poetst die ruwe diamant weer op en laat hem schitteren.

Lange tijd was het moeilijk om de serie aan nieuwkomers aan te raden. Een trilogie begin je namelijk bij de eerste game en de eerste Mass Effect is niet zo goed oud geworden. Het was voor zijn tijd al een beetje een lomp en onbestuurbaar spel en dat is in al die jaren niet bepaald beter geworden. Deze remaster pakt gelukkig de grootste pijnpunten aan.

Mooi Effect

Het eerste dat opvalt, zijn de flink opgepoetste graphics. Het ziet er prachtig uit in 4k, met onheilspellende lucht, bosrijke planeten en haarscherpe personagemodellen. Natuurlijk is het daarmee niet ineens een next-gen game. In een spel met hoekige omgevingen kun je de textures nog zo mooi oppoetsen, maar die rotsen en bomen blijven een soort blokkendozen.

Vooral de personages hebben een aardige facelift gekregen, waardoor al die dialogen een stuk prettiger zijn om naar te kijken. Met name je buitenaardse metgezellen komen door al die verbeteringen goed voor de dag, maar bij de menselijke vrienden is het niet overal even goed geslaagd. Zo blijven de haardossen flink in kwaliteit achter; ze lijken wel met cement achterover gekamd. Ook zijn veel animaties niet meer van deze tijd, met vijanden die houterig om hun as heen draaien wanneer ze de andere kant op willen lopen.

Mass gevecht

Het vechtsysteem is op de schop gegaan, zodat het niet meer voelt alsof je tegelijk tegen je vijanden én tegen de besturing aan het vechten bent. In het origineel had je bijvoorbeeld geen aparte toets voor een mêleeaanval, maar sloeg je met de schietknop als je toevallig dicht bij een vijand stond. En dekking zoeken achter een laag object ging niet vanzelf; je moest eerst handmatig bukken. Die mankementen zijn in deze remaster goed aangepakt.

Toch voelt de combat nog steeds niet echt soepel. Het zoeken van dekking is nog altijd een soort loterij, waarbij het soms wel lukt en vaak ook niet. Waarom de speciale cover-knop uit deel 2 en 3 niet is overgenomen, is een mysterie. Ook mik je je bionische krachten net zo vaak tegen een muur aan, als tegen een vijand. In latere delen kunnen die een beetje om hoeken heen buigen. Het is nu in ieder geval zonder grote worstelingen speelbaar.

Mass Effectbejag

Omdat het zo’n getrouwe remaster is, zijn de grootste minpunten ook een-op-een overgenomen. De temporisering van het spel is een beetje scheef: binnen de eerste paar uur ontmoet je in sneltreinvaart al je teamgenoten. Ook zijn de zijmissies nogal herhalend, vooral als je op verlaten planeten gebouwen moet bestormen. Het is namelijk telkens hetzelfde gebouw met precies hetzelfde interieur.

Het is soms wel een beetje irritant, maar je kan ook zeggen: de ontwikkelaars hebben geprobeerd het gevoel van de eerste Mass Effect te behouden. Dat rammelende karakter hoort er ook een beetje bij. Als dat de intentie was, is het in ieder geval geslaagd. De remaster van het eerste deel voelt in deze moderne tijd in verhouding net zo gemankeerd aan als het origineel dat in 2007 deed. En ondanks die mankementen schitteren de pluspunten nog net zo helder als veertien jaar geleden.

Mass Perfect

Alle kritiek valt in het niet bij alles wat dat eerste deel zo goed maakte. De eerste Mass Effect kent een aantal van de beste momenten uit de serie, met in ieder geval de beste schurk. Het is een game die je razendsnel zijn universum in sleept met interessante weetjes over zijn geschiedenis, zonder je daarmee te overrompelen. De game is nog altijd onovertroffen in het neerzetten van een spelwereld die écht aanvoelt als een plek met een rijke geschiedenis, waar mensen (en aliens) al honderden jaren samenleven.

De dialogen zijn daarbij subliem geschreven en geven je vrijwel direct het gevoel dat je teamgenoten je beste vrienden zijn. En de morele en hartverscheurende keuzes komen ook in 2021 nog net zo hard aan. Mass Effect 2 wordt vaak gezien als het beste deel, maar voor veel mensen is het eerste spel de favoriet. Door de lompe gameplay was dat soms moeilijk te geloven, maar nu die kreukels zijn gladgestreken is de keuze absoluut te begrijpen.

De Legendary Edition maakt Mass Effect 1 weer meer dan speelbaar, en dat is een grote verdienste. Zonder schaamte kun je deze game aanraden aan al je vrienden die Mass Effect nog nooit hebben aangeraakt. En zelf kun je ook weer genieten van deze serie, zonder je met tegenzin door het eerste deel heen te hoeven worstelen. Of de rest van de trilogie ook met zoveel liefde is aangepakt, beoordelen we binnenkort in de definitieve recensie.

Deze game is via backwards compatibility getest op een PlayStation 5. Mass Effect Legendary Edition is vanaf vandaag verkrijgbaar voor pc, PlayStation 4 en Xbox One.