Google Stadia biedt een vooruitblik op de toekomst

Het concept van een gamestreamingdienst is in de basis eigenlijk al vreemd. Games gedijen bij een directe verbinding tussen controller en spelcomputer (of pc). Door er een server tussen te plaatsen, vraag je eigenlijk om problemen. Problemen die we ook tegenkomen bij de concurrentie.

Google doet met Stadia een flinke duit in het zakje. De markt voor gamestreamingdiensten is nog relatief jong, maar als iemand kan bewijzen wat zo’n streamingdienst in zich heeft, dan is het Google wel. Daar waar GeForce Now van Nvidia één van de eerste gamestreamingdiensten was en daardoor kon leunen op de nieuwsgierigheid van menig early adopter, en PlayStation Now terug kan vallen op exclusieve PlayStation-titels, moet Google Stadia het geheel op eigen benen doen. Dat kan op verschillende manieren, maar geen van deze manieren komen vooralsnog naar voren.

Beginnen met Google Stadia

Google Stadia is een gamestreamingdienst die je op verschillende manieren kunt gebruiken: via een Chrome-browser, de Chromecast Ultra en een Pixel-telefoon. Via de Chrome-browser is het voor niemand een probleem een game op te starten, mits er natuurlijk een goede internetverbinding is. Voor de Chromecast Ultra geldt op moment van schrijven dat de versie die bij de Stadia-controller zit, in de pakketten die Google via zijn eigen winkel aanbiedt, als enige gebruikt kan worden. Op die versie staat namelijk de goede firmware. De benodigde firmware lijkt op dit moment bij eigenaars van een (oude) Chromecast Ultra binnen te druppelen, dus mogelijk hoef je niet lang te wachten op de update.

Omdat de Google Pixel-telefoons officieel niet in Nederland zijn uitgebracht, tref je ook weinig mensen met die smartphone op zak aan. Daardoor zal het gros van de Google Stadia-gamers in Nederland de dienst voorlopig niet op zijn of haar smartphone gebruiken en daarmee valt een groot deel van de beloofde toegankelijkheid weg. Juist die toegankelijkheid – de mogelijkheid om overal en wanneer je maar wil te kunnen genieten van consolespellen – is wat zo’n dienst ontzettend aantrekkelijk maakt.

De Google Stadia-app

Je gebruikt de gamestreamingdienst in combinatie met de Google Stadia-app op Android of iOS. Dit is de plek waar je alles met betrekking tot de dienst regelt. Je kunt hier games kopen, de verbinding controleren en spellen opstarten. Ook kun je je vrienden toevoegen en informatie opzoeken. De app is gelukkig overzichtelijk en presenteert alle informatie op drie verschillende tabbladen: Winkel, Home en Verkennen. De opties spreken dan ook voor zich.

Wanneer je de app gekoppeld hebt aan een controller en een Chromecast Ultra, kun je vanaf je smartphone een game opstarten. Dat werkt perfect: je zoekt een game uit (die je los gekocht hebt), drukt op afspelen en selecteert de Chromecast Ultra. Binnen een paar seconden is de content geladen en kun je beginnen. Soms moet je nog wel even een paar seconden wachten voordat de game daadwerkelijk geladen is, maar dat komt doordat er nog laadschermen in de spellen zitten. Daar komen we helaas niet onderuit.

Gamen op Google Stadia

We hebben verschillende spellen gespeeld in onze testperiode, waaronder Shadow of the Tomb Raider. Onze internetverbinding stelt ons in staat te gamen in 4k en hdr op 60 fps. Aanvankelijk gaat het allemaal goed: we klauteren ons een weg door bergen, slaan hier en daar wat vijanden dood en pakken allerlei objecten op terwijl we ons een weg banen door de grotten en tempels.

De eerste indrukken zijn dan ook positief over Google Stadia. Maar op het moment dat die gedachte voorbij komt, zien we de eerste scheurtjes ontstaan. De framerate stort soms in, waardoor de beelden ontzettend schokkerig ogen. Het spel is dan niet onspeelbaar, maar fijn is anders. Deze framedrops ogen anders dan wanneer een game op lokale hardware draait en last heeft van een inkakkende framerate. Wanneer de dienst voldoende data binnenkrijgt tijdens de schokkerige momenten, spelen de gemiste frames zich razendsnel achter elkaar af – net zoals dat wel eens op YouTube of Netflix gebeurt wanneer de wifi even problemen heeft. Dat is best desoriënterend.

Een game als Shadow of the Tomb Raider is nog een relatief rustig spel, met een hoop wandelmomenten en tussenfilmpjes. Daarom hebben we ook Mortal Kombat 11 opgestart om te zien wat daarmee zou gebeuren. Je hebt razendsnelle reflexen nodig en moet zonder moeite combo’s kunnen maken, alsof je gewoon op een Xbox of PlayStation zou spelen.

Ook hier is de eerste indruk die Stadia achterlaat positief. Aanvankelijk gaat alles goed en vergeet je haast dat je in de cloud aan het gamen bent. Maar na pakweg twintig of meer minuten krijgt Stadia het er op één of andere manier zwaar mee en stort ook hier de framerate in. Het is weliswaar minder erg dan bij Tomb Raider, maar het is opvallend genoeg om te merken. Voor bepaalde genres – zoals fighters – is dit funest, maar meestal valt er mee te werken. Het is vooral irritant.

In totaal hebben we vijf verschillende games gespeeld in de afgelopen vijf dagen en bij iedere game trekken we dezelfde conclusie: in het begin loopt alles soepel en is de ervaring gelijk aan het gamen op een console, maar na een tijdje verschijnen er scheurtjes in de ervaring. De illusie van een goedwerkende gameconsole breekt dan wel, maar games zelf gelukkig niet.

Google Stadia: voor- en nadelen

Google Stadia heeft een hoop voordelen, die overigens niet alleen voor Stadia gelden. Je krijgt toegang tot de content op een apparaat naar keuze, hoeft games maar één keer te kopen voor al die apparaten en je kunt voor een relatief laag bedrag high-end pc- en consolespellen spelen. Wanneer je via de Chrome-browser speelt heb je de Chromecast Ultra niet nodig en anders ben je aangewezen op een pakket van pakweg 130 euro. Dat is goedkoper dan het kopen van een console of pc. Bovendien is de Ultra een handige mediaspeler die je ook voor andere dingen kunt gebruiken.

Toch kleven er nu nog teveel nadelen aan Google Stadia. Het aanbod van de 22 beschikbare titels is niet sterk. De games die er nog aankomen zijn tof, maar het zijn haast allemaal titels die we al kennen of uitgespeeld hebben. Exclusief materiaal is er op dit moment nog niet. Daarnaast missen er een hoop functies die we wel op traditionele consoles tegenkomen, zoals content delen en achievements behalen, of die exclusief met Stadia mogelijk zijn, zoals meteen meedoen met multiplayergames of couch co-op waarbij iedereen in feite beschikt over zijn persoonlijke server. Google belooft op wekelijkse basis meer functionaliteit aan Google Stadia toe te voegen. Voor nu is de ervaring echter nog vrij mager. Daarnaast ligt niet iedereen het idee dat je geen eigenaar bent van de games die je koopt. Want wanneer het internet uitvalt of een spel verdwijnt, kun je niet bij je gekochte content.

Daarnaast komt er wederom een maandelijks abonnement bij. Toegegeven, als je geen Xbox, Switch of PlayStation hebt zou dit het enige aan games gerelateerde abonnement zijn waar je mee te maken krijgt. Wil je games spelen in 4k en hdr, dan ben je verplicht er eentje af te nemen. Bovendien is het zo dat de gratis versie van Stadia (waarmee je in full hd speelt, zonder hdr) pas in 2020 gelanceerd wordt. Wil je dus nu al kijken wat de toekomst te bieden heeft, dan ben je sowieso dat tientje per maand kwijt – of je nou gebruikmaakt van de extra functies of niet.

Google Stadia-controller

Dan is er nog de Stadia-controller. Hoe deze controller je bevalt is erg persoonsgebonden. De controller heeft iets weg van een DualShock 4 en Switch Pro Controller, met analoge schouderknoppen en ietwat kleinere actieknoppen. De controller is best breed, waardoor er veel ruimte tussen de knoppen zit. Over het algemeen vind ik dat de controller niet lekker in de hand ligt en ik moest daarom lang wennen tijdens het spelen.

Gelukkig is het mogelijk eigen controllers te gebruiken. Je kunt ook een DualShock 4, Xbox One- of Switch Pro Controller koppelen via een usb-kabel. Speel je op een pc? Dan schakelt het systeem automatisch over op toetsenbord-en-muis-bediening. De Stadia-controller is voorlopig echter alleen nog draadloos met de Chromecast Ultra te gebruiken. Gebruik je de dienst op een computer, dan heb je eveneens een kabel nodig.

Voorlopige conclusie

Ondanks de negatieve aspecten zijn we voorzichtig positief over Google Stadia. Het idee om overal te kunnen gamen is aantrekkelijk. Gamen in de Chrome-browser werkt heel goed en snel en datzelfde kunnen we stellen over gamen via Chromecast Ultra. Hoewel we hier en daar last hebben van lag, komt het nou niet zo vaak voor dat het de spelervaring compleet bederft. Het is soms irritant, maar als je geen vecht- of racespellen speelt voorzien we weinig problemen.

We maken ons ook nog zorgen over de toekomst. Op welke manier gaat Stadia zich ontwikkelen? Wanneer komen de functies die Stadia bijzonder kan maken en wanneer kunnen we exclusieve games spelen? Wat ons ook tegenhoudt Google Stadia een glanzende aanbeveling te geven, is het idee dat we zelf geen eigenaar zijn van een product dat we kopen. Als er iets aan de hand is, dan kan zo’n game verdwijnen en staan we met lege handen. Hierin verschilt de dienst met bijvoorbeeld Xbox Game Pass: daar betaal je alleen een abonnement om games te ‘huren’, terwijl je bij Stadia in veel gevallen de volle pond neerlegt voor spellen.

Voorlopig heeft de gamestreamingdienst een duidelijk beeld afgegeven. Google geeft gamers met Stadia een mooie preview van de toekomst, maar meer is het nog niet. Stadia werkt – op wat lag na - naar behoren , maar kan nog niet helemaal op eigen benen staan. In dat kader is het ook erg vervelend dat je verplicht bent een abonnement af te sluiten. Zouden de eerste maanden gratis zijn geweest, dan zouden we enkele tekortkomingen nog door de vingers kunnen zien.

Door Wesley Akkerman