De afgelopen jaren waren turbulent voor de Call of Duty-franchise. Modern Warfare bleek de revolutie die de reeks nodig had, met als gevolg een behoorlijke koerswijziging voor het razend succesvolle Warzone en Call of Duty: Mobile. Dat terwijl er ook een hoop misging: Treyarch moest wegens productieproblemen inspringen voor Sledgehammer Games en kwam met het hooguit aardige Black Ops Cold War. Daarbij werd moederbedrijf Activision Blizzard recentelijk aangeklaagd wegens structurele intimidatie op de werkvloer. Sledgehammer Games-studiohoofd Aaron Halon is voorafgaand aan de presentatie voor Call of Duty: Vanguard dan ook zichtbaar gespannen en erkent na een statement namens de studio dat een gemakkelijke transitie naar de onthulling onmogelijk is.
Alle fronten
Alweer vier jaar geleden werd Sledgehammer Games met open armen ontvangen toen het Call of Duty terugbracht naar de Tweede Wereldoorlog. WW2 was een veilige game, met enkele goede ideeën en een aantal controversiële vernieuwingen. Dat hoofdstuk is volgens de alsmaar uitbreidende studio gesloten; Vanguard is de eerste titel in ‘het tweede tijdperk’ van Sledgehammer en ambieert verhalen te vertellen aan alle oorlogsfronten.
Dat klinkt als een samensmelting van de oudere delen, die zich in Europa, Sovjet-Rusland, Noord-Afrika en Japan afspeelden. Toch is dat niet zozeer de insteek van de campagne van Vanguard. Soit, ‘allesbepalende slagen’ maken zeker onderdeel uit van het verhaal en vormen vast weer een groot spektakel, maar de focus van de game ligt op het ontstaan van de eerste speciale eenheden.
Spelers volgen vier verschillende geallieerde personages – ieder gebaseerd op een bekende oorlogsheld – om speciale operaties achter vijandelijke linies uit te voeren en uiteindelijk project Phoenix, de zoektocht naar een nieuwe Führer te stoppen. De context van de missies is volgens Sledgehammer Games grotendeels historisch accuraat, maar tot nu toe lijkt het verhaal ook veel weg te hebben van een Black Ops-achtig complot.
Sloopkogels
Maar dan in de jaren veertig, waar speciale eenheden in plaats van met chirurgische finesse nog opereren als sloopkogels. Tijdens Operation Tonga, een missie die zich de dag voor D-Day afspeelt, vangen we een glimp op van de spanning die dat concept kan opleveren. Als de Britse parachutist Arthur Kingsley stort je ergens voor de kust van Frankrijk neer, zonder enig vuurwapen of teken van bondgenoten. Door een donker bos vol nazi’s en denderende luchtafweer baant hij zich zwetend een weg naar veiligheid.
Het is een intense missie, met brute gevechten, stiltes en vooral wanhopige vluchtpogingen wanneer de Duitsers Kingsley eenmaal op de hielen zitten. Daarbij valt ook op dat Vanguard grafisch toch weer een stap vooruit is, of in ieder geval positief opvalt ten opzichte van Black Ops: Cold War. Lichtflitsen in het duistere bos komen fotorealistisch over en met name binnenlocaties lijken dynamischer dan ooit. Tijdens een schermutseling in een Frans dorpshuisje vliegen de stukken hout, glas en porselein Arthur om de oren, alvorens hij vlucht langs een indrukwekkende brandende windmolen.
Operation Tonga is slechts één missie, dus het is nog koffiedik kijken of de campagne van Vanguard zo memorabel wordt als Sledgehammer het doet overkomen. En hoewel niet zo indrukwekkend als bijvoorbeeld Operation Clean House uit Modern Warfare, is de veelzijdigheid van de missie een goed voorteken.
Subtiele wijzigingen
Uiteraard betreft de solomodus slechts één deel van het allesomvattende pakket dat Call of Duty: Vanguard moet worden. Zo krijgt de game een Zombies-modus die als proloog op Black Ops Cold War dienst doet en is de multiplayermodus uiteraard weer terug. Die laatste moet vooral draaien om snelle actie op kleinere maps: bij lancering zijn er twintig stuks beschikbaar, zestien maps voor 6v6-gevechten en vier voor 2v2. Met name interessant is dat de destructieve omgevingen uit de campagne ook hun weg vinden naar de multiplayer, waarbij breekbare elementen als hout en muren nieuwe wegen op de map moeten creëren. Daar kregen we off the record tijdens de presentatie meer van te zien, maar we mogen er helaas nog niets over zeggen.
Andere innovaties zitten hem in de kleine dingen. Je wapen mounten op objecten is weer terug, maar ditmaal is het ook mogelijk om langs bijvoorbeeld een muur te bewegen in plaats van op één plek te blijven. Ook wordt het mogelijk om blind te schieten over dekking, keert Gunsmith terug en krijgen spelers meer keuze in de munitie en ballistiek van wapens. Over de nieuwe modus Champion Hill mogen we ook nog weinig vertellen, behalve dat het ‘een mix van battle royale en Gunfight’ betreft.
In de schaduw van Warzone
Over battle royale gesproken: Sledgehammer is zich bewust van de populariteit van Warzone en zegt nauw samen te werken met Raven Software om dit jaar een nieuwe map uit te brengen. Daarbij wordt Vanguard volledig geïntegreerd in het Warzone-ecosysteem – de wapens worden bij die van Modern Warfare en Black Ops Cold War gevoegd om één ‘meta’ te creëren. Ook wordt op dat moment een nieuw anti-cheatsysteem uitgerold dat het grootschalige probleem van de game moet aanpakken.
Dat bovenstaande praktisch het meest enthousiasmerende nieuws uit de onthulling is, zegt iets over de staat van Call of Duty. Met Vanguard is weinig mis: het lijkt een interessante campagne voor te schotelen, een aantal praktische veranderingen in de multiplayer door te voeren en verder te profiteren van systemen die in de afgelopen jaren zijn ingevoerd. Dat is waarschijnlijk genoeg om een succesvolle game neer te zetten, maar of Vanguard er bovenuit gaat springen is een tweede.
Call of Duty: Vanguard verschijnt op 5 november voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en pc.
Opmerkingen